คนยังไม่พ้นโลก

เราจะเห็นอยู่เนื่องๆ ว่าคนเราทำอะไรไปก็มักจะหวังสิ่งตอบแทนทั้งสิ้น จะพูดว่าไม่หวังอะไรเลยนั้นอย่าหวัง คิดง่ายๆ ว่าเมื่อบริจาคเงินอะไรก็ต้องการคำเกียรติคุณ หรือบริจาคถาวรวัตถุก็ต้องการให้ตั้งชื่อตามชื่อผู้บริจาค ทำอะไรให้ใครก็ต้องการความขอบคุณใครไม่ขอบคุณก็จะกลายเป็นผู้ไม่รู้จักบุญคุณอีก เรื่องเหล่านี้ก็กลายเป็นมารยาทสังคมโลก เป็นเรื่องแบบโลกๆ ยังต้องการสิ่งตอบแทนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง  นักวิชาการต้องการการยอมรับในผลงาน นักบริหารต้องการผลสำเร็จในการทำให้ก้าวหน้า   แต่ถ้าพ้นโลกไปแล้วก็ไม่สนใจเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำจะได้อะไรตอบแทนกลับมา คิดแต่ว่าจะทำให้ดีขึ้น จะให้สังคมสงบอย่างไรเท่านั้น